توسل به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم و تبرک به آثار ایشان

اشاره

در همه كتب حديثي با نقل متواتر آمده است كه: صحابه رسول خدا(ص) در زمان حيات ايشان با مباشرت و خواسته خود آن حضرت به آثار او تبرك مي جستند. چنانكه پس از وفات ايشان نيز، اين روش را ادامه دادند. برخي از دلايل ايشان چنين است:

تبرك جستن به آب دهان پيامبر

در صحيح بخاري از سهل بن سعد روايت كند [1] كه رسول خدا(ص) در جنگ خيبر فرمود: «فردا اين پرچم را به دست كسي خواهم داد كه خداوند خيبر را به دست او مي گشايد، او دوستدار خدا و رسول خداست و خدا و رسول خدا دوستدار اويند.» راوي گويد: مردم آن شب را به سختي سپري كردند تا بدانند پرچم به دست كدامين آنها داده خواهد شد. بامدادان همگي به نزد رسول خدا(ص) آمدند و هر يك اميد آن داشت كه پرچم به او داده شود كه رسول خدا فرمود: علي كجاست؟ گفته شد: يا رسول اللَّه او از درد چشمانش مي نالد. پيامبر به دنبال او فرستاد تا حاضر شد، و دو چشم او را با آب دهان شفا بخشيد، به گونه اي كه گويا دردي وجود نداشته است...» تا آخر حديث. [2] .

اين روايت در صحيح مسلم از قول سلمه بن اكوع چنين است:

گويد: نزد علي آمدم و او را كه دچار درد چشم بود با خود مي كشيدم تا نزد رسول خدايش آوردم. آن حضرت با آب دهان چشمانش را شفا بخشيد و پرچم را به دست او داد. [3] .

تبرك جستن به وضوي رسول خدا

در صحيح بخاري از انس بن مالك روايت كند كه گفت:

«وقت نماز عصر فرا رسيد و مردم براي وضو به جستجوي آب پرداختند و آن را نيافتند. پيامبر(ص) با ظرف وضو سر رسيد و دست خود را در آن نهاد و به مردم فرمود وضو بگيرند. ناگهان ديدم آب از سر انگشتان آن حضرت همچون چشمه مي جوشيد و مردم تا آخرين نفر از آن وضو گرفتند.»